代码1:
#include<iostream> using namespace std; int main() { char* p2; p2="123456"; char* p="123456"; cout<<p<<endl<<p2<<endl; return 0; }
第一种:
char* p="123456";//定义并初始化,这是推荐的格式,即使不给一个有效的地址也最好赋为NULL。
第二种:
char* p2;//定义一个指针变量没有初始化,以后可能会操作野指针
p2="123456";//把一个有效的内存地址赋给一个指针变量,天经地义。如果和上一句中间没有操作p2的代码,可以看作和第一种写法等效,但这不是推荐的格式。
参考:http://bbs.csdn.net/topics/300205887
代码2:
#include<iostream> using namespace std; int main() { char* pch; char str[] = "hello"; pch = str; cout<<pch<<endl; cout<<sizeof(pch)<<endl; cout<<strlen(pch)<<endl; getchar(); return 0; }
结果:
char* pch是一个指针,pch = str.使得pch指向数组str.
代码3:
#include<iostream> using namespace std; int main() { char* pch; char str[] = "hello"; pch = (char*)malloc(sizeof(char)*10);//初始化pch,pch指向一块10个char大小的内存。 strcpy(pch,str);//str的内容复制到pch。所以pch必须指向一块已经初始化的内存。 cout<<pch<<endl; cout<<sizeof(pch)<<endl; cout<<strlen(pch)<<endl; getchar(); return 0; }
结果:
基础备忘:new\delete和malloc\free及memset